Kennis is een fluïde fenomeen. Door de geschiedenis heen veranderen paradigma’s waarin kennis een rol speelt. Een belangrijk boek over de geschiedenis van kennis, in dit verband is: Bod, R. (2019). Een wereld vol patronen : de geschiedenis van kennis. Prometheus. Hoe die paradigma’s verschuiven wordt weerspiegeld door metaforen die populair zijn: de mens als machine, de hersenen als computer, het gevoelsleven teruggebracht tot resultaat van processen in de stofwisseling…
Daarnaast zijn er vele verschillende visies op wat kennis betekent; alleen al in de psychologie en de onderwijskunde vinden we vele soms diametraal tegenovergestelde visies op kennis, leren en onderwijzen. We laten de filosofie voor het gemak maar even buiten beschouwing.
Het maakt dus nogal wat uit welke “bril” we opzetten:
- van het behaviorisme?
- van de cognitieve (neuro)psychologie?
- van de embodied cognition?
- …
Ook aan visies op intelligentie is er geen gebrek: enkele mogelijke benaderingen:
- psychometrisch
- cognitief-psychologisch
- neurologisch
- beschrijvend
- …
Enkele theorieën:
- triarchisch: analytisch, creatief-synthetisch, praktisch; (Sternberg)
- ontwikkelingsgericht (Piaget)
- meervoudige intelligenties (Howard Gardner)
- …
Domeinen van kennis en leren: cognitief, affectief, psychomotorisch.
”soorten” kennis: declaratief, procedureel, tacit knowledge, embodied knowledge