De term is gemunt door Heinrich Schenker en is een kernbegrip uit de Schenker-analyse. Prolongatie is gerelateerd aan het begrip Uitcomponeren (Auskomponieren)
Schenker gaat uit van de gedachte dat een compositie is gebaseerd op een harmonisch-contrapuntisch plan. De structurele componenten daarvan vormen het raamwerk voor de compositie. De meest abstracte vorm van dat plan wordt gevormd door de [[Ursatz]], bestaande uit een bovenstem met de naam Urlinie (3-2-1) en een bas met de naam Grundbrechung (1-5-1).
Het componeren bestaat in zijn visie uit het “Auskomponieren” of prolongeren van deze structurele componenten.
Schenkeranalyses zijn gelaagd: er wordt een onderscheid gemaakt tussen Vordergrund (de partituur), Mittelgrund en Hintergrund.