Waarom hoofdletters? HARMONIE is niet slechts een concept maar een “concept van hogere orde”. Het is één van de Kennisdomeinen is die in deze vault zijn onderscheiden.
In de gangbare westerse muziek is het werken met samenklanken een van de meest karakteristieke kenmerken. We kunnen dat de harmonische dimensie van muziek noemen. Die harmonische dimensie speelt bij zowel homofone als polyfonie muziek, bij zowel harmonieleer als contrapunt een belangrijke rol. Door de eeuwen heen zijn daarbij verschillende benaderingen gebruikt. De betekenis van de term harmonie die daarbij gebruikt wordt gaat terug op het griekse begrip harmonia, dat destijds primair rekenkundige en filosofische connotaties had. Vanaf de zeventiende eeuw tot op de dag van vandaag is de zogenaamde drieklank-gebaseerde muziek (triad-based music) overheersend. De HARMONIELEER ontwikkelde zich tot een aparte theoretisch-praktische discipline. De belangrijkste harmonische coderingssystemen die in de loop der tijd zijn ontwikkeld zijn:
- continuo-notatie
- trappenbecijfering
- functiecodering (Riemann)
- akkoordsymbolen
- neo-Riemanniaanse codering
OMO: https://doi-org.access.authkb.kb.nl/10.1093/gmo/9781561592630.article.50818(KB)
https://doi-org.nlhhg.idm.oclc.org/10.1093/gmo/9781561592630.article.50818(Hanze)