Een term die in 1810 gemunt is door Choron (1771-1834), dienend om de verhouding van melodie en harmonie ten aanzien van een centrale referentietoon (grondtoon) of referentieakkoord (tonika) aan te geven. In zijn algemeenheid wordt muziek gebaseerdop het majeur- en mineur-idioom als tonale muziek aangeduid. Bekeken vanuit een ruimer gezichtspunt, kan ook Modaliteit beschouwd worden als een vorm van tonaliteit. Hetzelfde geldt voor verschijnselen als pentatoniek, hexatoniek, octotoniek en dergelijke.
Binnen de jazz zijn de vele aan majeur en mineur gerelateerde ladderpatronen of toonladders ook te beschouwen als vallen onder tonaliteit. Dit geldt voor fenomenen als blues-scale, bebop-scale, major pentatoni, minor pentatonic, etc. (nog verder uitwerken).
https://doi-org.access.authkb.kb.nl/10.1093/gmo/9781561592630.article.28102 (KB).
https://doi-org.nlhhg.idm.oclc.org/10.1093/gmo/9781561592630.article.28102 (Hanze).