Ook binnen de semiotiek van muziek zijn er diverse stromingen/benaderingen. OMO benoemt twee algemene typen:
- structuralistisch
- semantisch/referentieel; internalist/externalist (Meyer)
Jean-Jacques Nattiez en Nicholas Ruwet vallen onder 1.;
Nattiez onderscheidt drie domeinen van muzikale activiteit:
- poietic
- neutral
- aesthetic Terugkerende “events” worden als representaties van een paradigma beschouwd en uitgezet op een verticale as; verwante “events” worden op een horizontale as uitgezet. Elk segment is in deze zin een “teken”.
W. Coker introduceert de term “musical gesture” (invloed van Peirce). D. Lidov sluit aan bij Peirce en beïnvloedde Vladimir Karbusicky. Lidov is bekend vanwege de omkering van een veel gestelde onderzoeksvraag: “Is music a language?”, die hij omkeert tot “Is language a music?“. R. Hatten baseert zich op M. Shapiro en komt tot de definitie van stilistische categorieën of topoi in een compositie. E. Tarasti introduceert de term “actoriality” verwijzend naar naar antropomorfe kenmerken (zoals “wil”, doelgerichtheid). A. Greimas kiest een narratologische benadering, hij beïnvloedt Tarasti. M. Grabócz past narratoeve ordening toe op muziek van Liszt.
Hier is sprake van een analogie met processen in literatuur.
https://doi-org.access.authkb.kb.nl/10.1093/gmo/9781561592630.article.49388 (KB)
https://doi-org.nlhhg.idm.oclc.org/10.1093/gmo/9781561592630.article.49388 (Hanze)