Penta = 5. Pentatoniek verwijst dan naar muziek die een toonvoorraad van vijf tonen in het octaaf gebruikt, bijvoorbeeld met gebruik van de stamtonen C-D-E-G-A-(C). Melodische intervallen van terts en sekonde zorgen voor de herkenbaarheid: C-D-E is minder karakteristiek dan C-D-F, bijvoorbeeld Pentatonische patronen komen voor in zeer verschillende muzikale tradities. Pentatoniek kan daarom worden beschouwd als een universeel gegeven (Chailley, Nettl).