Penta = 5. Pentatoniek verwijst dan naar muziek die een toonvoorraad van vijf tonen in het octaaf gebruikt, bijvoorbeeld met gebruik van de stamtonen C-D-E-G-A-(C). Melodische intervallen van terts en sekonde zorgen voor de herkenbaarheid: C-D-E is minder karakteristiek dan C-D-F, bijvoorbeeld Pentatonische patronen komen voor in zeer verschillende muzikale tradities. Pentatoniek kan daarom worden beschouwd als een universeel gegeven (Chailley, Nettl).
Soms wordt een nader onderscheid gemaakt tussen hemitonische (met halve toonsafstanden) en anhemitonische pentatotoniek (zonder).