Over het algemeen bekend als de “vervanger” van het menuet in klassieke werken sinds Beethoven. Maar in de kwartetten Op. 33 (1781) van Haydn vinden we het scherzo ook al. Soms wordt het gebruikt als aanduiding van komische of ironisch bedoelde werken, meestal in een snel tempo, en onderdeel van een meerdelig werk. In de romantiek kan het ook een op zichzelf staand werk zijn (bijvoorbeeld de scherzi van Chopin). De Oorsprong van de term ligt in Italië aan het begin van de 17e eeuw. Bijvoorbeeld de Scherzi Musicali van Monteverdi. Als aanduiding van meerdelige (voornamelijk instrumentale) werken. Namen: Cangiasi, Asioli, Ruggieri, Schenk. Praetorius gebruikte het als synoniem voor aria… wat de situatie er niet overzichtelijker op maakt. In de vroege 18e eeuw verschijnt het scherzo als deel van een meerdelig werk.
https://doi-org.access.authkb.kb.nl/10.1093/gmo/9781561592630.article.24827 (KB)
https://doi-org.nlhhg.idm.oclc.org/10.1093/gmo/9781561592630.article.24827 (Hanze)