Een karakteristiek melodisch kenmerk van het Napels 6-akkoord is het gebruik van een chromatische wisseltoon boven en onder de tonicatoon. In het Engels wordt dit wel de “Neapolitan turn” genoemd. Lars Ulrich Abraham noemt dit in zijn harmonieleer het Pyknon.
Voorbeeld uit IJzerman:
Het Napels 6-akkoord is vaak te horen in combinatie met een baslijn die (1), (4) en (5) van de toonladder gebruikt.
Als we dit spelen horen we duidelijk tijdens de dominant de beweging van 4-3 in de bovenste stem.
In een vierstemmige klavierzetting:
Vergeleken met II6 in mineurr:
Vergeleken met N6 in majeur:
Vergeleken met with II6 in majeur:
